Hamileyim...
Bunu, günde bir kaç kez kendime hatırlatmam gerekiyor. Koltuğa biraz sertçe oturduğumda, dolu çamaşır sepetini kucakladığımda veya her gece uyumadan hemen önce...
Canı çok kıymetli biri değilimdir asla. "Domuz gibi" tabir ettiğimiz bir bünyem vardır ve bu nedenle genellikle çok büyük fiziksel değişiklikler yaşamam. Sanırım bu yüzden hamileliğini hayatının en özel dönemi olarak anlatan kadınlarla hep dalga geçtim. Benim için nasılsa normal bir durumdu. Bulantı yaşamamış, aldığı kiloları belli etmemiş, aşermemiştim. Uzun süre karnım bile iskenderi fazla kaçırmıştan hallice dolaştım. Duygusal gelgitleri zaten her halükarda yaşadığım için söz konusu bile etmiyorum :) "Çocuğum olacak, bu bir mucize!" kafasına girmeyi ise bugün bile şiddetle reddediyorum.
Fakat...
Neden? Neden hayatımda bir kez olsun çok özel bir şey yaşıyorum hissinden bu derece uzaklaşıyorum ki? Bu bir zayıflık değil, bu asla şımarıklık değil. Bu, benim hayatımda belki de sadece bir kez yaşayacağım bir deneyim.
Bunca aydan sonra aşerecek değilim :) Ama yine de biraz gebeşliğin tadını çıkarmanın zamanı geldi bence :)
Hamileyken ne yapılır ki?...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder